De norm definieert de eigenschappen van kleipleisters en de testmethoden waarmee deze eigenschappen bepaald worden. Het bevat ook uiteindelijke prestatie-eisen. Het beoogde gebruik is de afwerking van verticale wanden (muren, scheidingswanden) en horizontale wanden (plafonds) voor binnentoepassingen en voor wanden die niet onderhevig zijn aan frequente waterbesproeiingen [1]. 

Noot Kleipleisters worden soms ook leempleisters genoemd. Hier wordt de voorkeur gegeven aan de naam die verwijst naar het hoofdbindmiddel, klei. 

Deze norm is van toepassing op pleisters met een nominale dikte van 3 mm of meer. 

Deze norm heeft geen betrekking op de uitvoering van deze pleisters zoals beschreven in NBN EN 13914-2 en zijn nationale aanvulling [2].