< p class=" MsoBodyText" > < span lang=" EN-GB" > Dit document beschrijft procedures voor het kalibreren en bepalen van de respons van dosismeters en dosistempometers in termen van de operationele grootheden voor stralingsbeschermingsdoeleinden gedefinieerd door de Internationale Commissie over stralingseenheden en -metingen (ICRU). Zoals echter vermeld in ICRU 56, zijn het omgevingsdosis-equivalent, < em style=" mso-bidi-font-style: normal " > H< / em> *(10), gebruikt voor gebiedsmonitoring, en het persoonlijke dosisequivalent , < em style=" mso-bidi-font-style: normal " > H< / em> < sub> p< / sub> (10), zoals gebruikt voor individuele monitoring, van sterk doordringende straling, zijn geen geschikte hoeveelheden voor elke bètastraling, zelfs straling die 10 mm weefsel binnendringt (< em style=" mso-bidi-font-style: normal " > E< / em> < sub> max< / sub>  & gt  2 MeV). < / span>

< p class=" MsoBodyText" > < span lang=" EN-GB" > Dit document is een gids voor degenen die dosismeters op beschermingsniveau en dosistempometers kalibreren met bèta-referentiestraling en hun respons bepalen als een functie van bèta -deeltjesenergie en invalshoek. Dergelijke metingen kunnen deel uitmaken van een typetest, waarbij het effect van andere invloedsgrootheden op de respons wordt onderzocht. Dit document heeft geen betrekking op de in-situ kalibratie van vaste, geïnstalleerde gebiedsdosismeters. De term “dosemeter” wordt gebruikt als een algemene term die elke dosis- of dosissnelheidsmeter voor individuele of gebiedsmonitoring aanduidt. Naast de beschrijving van kalibratieprocedures bevat dit document aanbevelingen voor geschikte fantomen en de manier om geschikte conversiecoëfficiënten te bepalen. Er worden richtlijnen gegeven over de verklaring van meetonzekerheden en het opstellen van kalibratierapporten en certificaten.< / span>