Dit document specificeert een methode voor het meten van 210Pb in alle soorten water door middel van vloeistofscintillatietelling (LSC).
De methode is toepasbaar voor het testen van monsters van toevoer-/ drinkwater, hemelwater, oppervlakte- en grondwater, alsmede koelwater, industriewater, huishoudelijk en industrieel afvalwater na juiste bemonstering en behandeling en monstervoorbereiding. Filtratie van het testmonster is noodzakelijk. De activiteitsconcentratie van lood-210 in de omgeving kan variëren en varieert gewoonlijk van 2 mBq l-1 tot 300 mBq l-1 [27][28].
Met behulp van de momenteel beschikbare vloeistofscintillatietellers ligt de detectielimiet van deze methode voor 210Pb over het algemeen in de orde van grootte van 20 mBq l-1 tot 50 mBq l-1, wat lager is dan de WHO-criteria voor veilige consumptie van drinkwater (100 mBq l-1).[4][6] Deze waarden kunnen worden bereikt met een teltijd tussen 180 min en 720 min voor een monstervolume van 0,5 l tot 1,5 l. Hogere activiteitsconcentraties kunnen worden gemeten door ofwel het monster te verdunnen of kleinere monsters te gebruiken, of beide. De in dit document gepresenteerde methode is niet bedoeld voor de bepaling van een ultraspoorhoeveelheid van 210Pb.
Het toepassingsgebied is afhankelijk van de hoeveelheid opgelost materiaal in het water en van de prestatiekenmerken van de meetapparatuur (achtergrondtelsnelheid en telefficiëntie).
De methode beschreven in dit document is van toepassing op een noodsituatie.
De analyse van aan zwevende stoffen geadsorbeerd lood valt niet onder deze methode.
Het is de verantwoordelijkheid van de gebruiker om ervoor te zorgen dat deze testmethode geldig is voor de geteste watermonsters.